70.

امروز که رفتم سایت سنجش و دیدم تاریخ کنکور همین پنجشنبه است، ناخودآگاه گفتم واااا من اصن واسه چی میخوام کنکور بدم؟! منظورم این نبود که چرا و مگه من میخوام درس بخونم و ادامه تحصیل بدماااا، منظورم این بود که من که اصن درس نخوندم، واسه چی پول ثبت نام دادم و قراره علی رو هم علاف کنم که چی بشه؟! ولی بعدش فک کردم شاید بتونم از همین کنکور دادن بیخودی چیزایی یاد بگیرم که به درد سال آینده و کنکور بعدی بخوره.

و داشتم فکر میکردم بین این همه سهمیه جورواجور کاش برای خانم های متاهل هم سهمیه ای وجود داشت :))

از همه بدتر اینکه وقتی با دقت به منابع کنکور فکر کردم دیدم اکثر این درس ها رو یا ناپلئونی پاس کردم یا دفعه دوم و سوم تونستم پاسشون کنم :| این یعنی اوج داغون بودن وضعیت.

امروز جواب ایمیل پروژه ام رو از استادم گرفتم. بعد از کلی دل دل کردن اسم استاد راهنما رو مهندس فلانی زده بودم و دیدم که استاد جان نوشته مهندس به دکتر اصلاح شود :دی آبروم رفت خوب :)) اصن به ما چه که استادامونو نمیشناسیم :( بعد هم استاد جان درخواست پروژه صحافی شده دادند :| یکی نیس بهش بگه ول کن توروخدا حوصله داریااااا :دی

گفتم حوصله یاد خودم افتادم. این روزا به جز دلتنگی برای خانواده و تهران، حالم بهتره. از الان برای عیدم بلوز خریدم! یه بلوز شطرنجی مشکی و سفید ریون با حریر مشکی. خیلی هم شیک و باکلاسه. حالا مونده فقط یه مانتو و احتمالاً کیف ^_^ بقیه چیزارو با صرفه جویی برای عید ذخیره کردم! به جاش دوس دارم علی خوب خرید کنه برا خودش. همیشه برا من خرید حسابی می کنیم و من عذاب وجدان دارم!

دیروز هم بالاخره تابو شکست :)) من که قرار بود یک ماه و نیم پیش برم دکتر برای بررسی مراحل یک درمان خیلی ساده و نگران نکننده (!) جراتم رو جمع کردم و رفتم دکتر و امروز سونوگرافی انجام شد و دیدم مشکلم کاملاً برطرف شده. خداروشکر!

همین دیگه خبری نیست، میرم دنبال حاضر کردن شام و انتظار برای شوهری :)

خدافظ

+ پی نوشت: به الی حسودیم میشه که تونسته چندتا غذای روح بخره :| منم گشنمه. یعنی روحم گشنشه :(