5. روزهای دلتنگی

این روزا همه چی با هم قاطی شده. ترس و استرس امتحانا، هوای ابری و سرد، موسیقی ملایم و گاه غمگین، و دلتنگی! دلتنگی برای همه! برای علی، برای دوستام، برای خودم... خودِ واقعیم... خودِ با شور و نشاطم.

وقتی که موسیقی ساری گَلین رو بارها گوش میدم و تحلیل میکنم، وقتی از پنجره به کوچه ی خیس و یخزده نگاه میکنم، وقتی اس ام اس هاشو چند بار میخونم، وقتی مجردی و متاهلی رو مقایسه میکنم... دلم تنگ میشه برای خیلی چیزا.

برای اون بعد از ظهرای سردی که تو خیابون ها با دوستام آهنگ زمستون و شب انتظار رو میخوندیم و از خنده و هله هوله خوردن سیر نمیشدیم...

برای شبایی که با عشقم تو ماشین تو خیابونای خلوت، آرزوهامونو تو گوشِ هم زمزمه میکردیم...

برای خنده های بی دلیلِ شبونه با ستاره که تمومی نداشتن و آخرش مامانو میکشید تو اتاقمون، داد میزد و آروم میگرفتیم!

برای نارنگی خوردنای سر کلاس کنکورای دوران پیش دانشگاهی...

دلم حتی برای خودم تنگ شده! من دیگه خیلی وقته که وقت نمیکنم خودم باشم! برای دلِ خودم لباس بپوشم، حمام برم، بیرون برم و خودمو به یه ذرت مکزیکی خوشمزه دعوت کنم!

دلم برای غر زدنامم تنگ شده بود که خداروشکر اینجا رو داشتم غر بزنم!

+اصولاً این احساسات موقعی به من دست میدن که بی برنامه باشم. الان با اینکه خییییلیییی وظایف و کارهای زیادی برای انجام دادن دارم ولی بی برنامگی باعث میشه نه به کارام برسم و نه حوصله ام برگرده سرِ جاش! امیدوارم این یک هفته هر چی زودتر بگذره و من به یه سر و سامونی تو زندگیم برسم!!

                                                                                                                    باشد که رستگار شوم!